ना वे
रथवान रहे,
ना वे
बूढ़े प्रहरी,
कहती
टूटी दीवट,
सुन री
उखड़ी देहरी!
माँ: दिन-दिन
उपराम हुआ
रोगी-कातर सुगना,
खाली
सुबरन पिंजरा
गुमसुम-गुमसुम अंगना,
सुन रे ओ
महानगर
अब मैं अंधी-बहरी!
पुत्र: हवा नहीं
धूप नहीं
पेंचदार गलियारा
अगले
पिछले कुछ ऋण
फिरता मारा-मारा,
ना वे
मन-प्राण रहे,
ना वह
तृष्णा गहरी,
सुन री
पंखा झलती
पीपल की दोपहरी !
प्रेम शर्मा
('कादम्बिनी', जून, १९७१)
रथवान रहे,
ना वे
बूढ़े प्रहरी,
कहती
टूटी दीवट,
सुन री
उखड़ी देहरी!
माँ: दिन-दिन
उपराम हुआ
रोगी-कातर सुगना,
खाली
सुबरन पिंजरा
गुमसुम-गुमसुम अंगना,
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiN9b-pGGrSNJPQi-qMHbMe4jVdRWxa3qEop-EVg5whVORoFOWmab4KvBT8lEKnTiMRzZqj2xsRg0NsTnepfPhny8lfQphrB0w-CftB2RcM7v8tqIbRPfcAo2AiJtzh87HaMAm06_Ji4Vbi/s1600-rw/na_ve_rathvaan_rahe_prem_sharma_shabdankan.jpg)
महानगर
अब मैं अंधी-बहरी!
पुत्र: हवा नहीं
धूप नहीं
पेंचदार गलियारा
अगले
पिछले कुछ ऋण
फिरता मारा-मारा,
ना वे
मन-प्राण रहे,
ना वह
तृष्णा गहरी,
सुन री
पंखा झलती
पीपल की दोपहरी !
प्रेम शर्मा
('कादम्बिनी', जून, १९७१)
0 टिप्पणियाँ